Na het ontbijt rijden we om 8 uur weg uit Arequipa. We hebben hier 3 nachten aan de hoogte, ca. 2350 m kunnen wennen, maar vandaag gaan we naar de ca. 5000 m. Bij het ontbijt hebben we te horen gekregen, dat twee van de groep niet verder meegaan. Meia is niet in orde en kan niet verder en haar reisgenote Ineke blijft bij haar. Martina heeft alle hulptroepen ingeschakeld, dus de reis terug naar Nederland gaat, in fases, goed komen. Er zijn er nog een aantal in de groep, die óf rommelende darmen hebben óf gewoon niet zo lekker zijn. We laten dus Arequipa achter ons en rijden door het woeste berglandschap met steeds de vulkanen op de achtergrond. Al gauw zien we de eerste Vicuñas in het wild.
Om zo min mogelijk last te krijgen van hoogteziekte wordt aangeraden coca-snoepjes te eten en veel water te drinken. Bij onze koffiestop is het verplicht coca-thee te drinken en een banaan te eten Tja coca is verder onschadelijk zeggen ze, al is 't wel één van de grondstoffen voor cocaïne. Bij deze coca-stop zien we een kudde Alpaca's en lama's. Dan rijden we verder en zien af en toe nog een Vicuña. Als we hoger komen, zijn er toch een aantal die zich niet helemaal happy meer voelen. Gelukkig hebben Hans en ik nog nergens last van. Dan komen we op het hoogste punt 4910 m. We kunnen de bus uit om foto's te nemen van het adembenemende uitzicht. Er wordt geadviseerd om heel rustig te doen en goed adem te halen. We krijgen de mededeling, dat als er ééntje voelt dat 't niet goed gaat we direct terug de bus in moeten om zo snel mogelijk weer naar lager gelegen gebied te rijden. Met mij alles prima. Hans voelt toch dat 't niet helemaal jofel gaat en loopt alvast terug naar de bus. Op dat moment wordt er ook geroepen dat we snel de bus in moeten komen. Henny gaat van z'n stokje en ook Adri en Elly zijn niet lekker. Iedereen de bus in en hup, rijden naar lager gebied. In de bus is zuurstof aanwezig en alle 3 krijgen dit toegediend. Gelukkig helpt dat en knappen ze ook weer op. Hoogteziekte kan iedereen overkomen. Je weet niet of je het wel of niet krijgt en het is ook niet afhankelijk van leeftijd, conditie, gezondheid of dergelijke. Dan is het tijd voor de lunchstop. Er is een buffet met lekkere soep, alpaca en/of kip van de bbq en verder allerlei lekkere bijgerechten. Omdat toch niet iedereen helemaal in orde is, wordt besloten het middagprogramma, een bergwandeling, over te slaan en direct naar het hotel in Chivay te rijden. Met een groepje van 9 gaan we nog het stadje in. Leuk klein plaatsje, Chivay. Nu nog even een uurtje relaxen, voordat we straks nog een klein hapje gaan eten. Wonder boven wonder hebben wij een redelijke internetverbinding op de kamer op dit moment. Het verhaaltje staat er dus op, maar de foto's volgen nog.
FOTO'S:
FOTO'S:
Weer een paar mooie dagen zeg! Wat een belevenis weer. Gaaf hoe die mensen eruit zien. Wat is Peru een kleurrijk land! Al een beetje gewend aan de hoogte nu? Groetjes Wim en Hetty
BeantwoordenVerwijderen