Dag 12 - 26 mei - ochtend Vancouver en dan naar huis

Vandaag prachtig weer. We besluiten met de stadbus die valkbij ons hotel stopt naar het centrum/Gastown te gaan om daar in één van de leuke tentjes te ontbijten. Met een zonnetje ziet alles er zoveel vrolijker uit, zo ook Gastown. Op straat hoort iemand ons “breakfast”zeggen en hij wijst ons op een tent in een zijstraat. Volgens hem is daar het beste ontbijt. We volgen zijn advies op en komen in een superleuke tent terecht. The Revel Room. En ja het ontbijt is er verrukkelijk. Jammer, dat we deze tent niet eerder hebben ontdekt. ’s Avonds schijnt er een hele goede muzikant op de piano te spelen. Nou ja, misschien komen we ooit nog eens in Vancouver. Na deze geweldige ervaring struinen we nog wat rond in Gastown. Vandaar gaan we naar de Vancouver Look Out. Eerder had het geen zin om daar naar boven te gaan, vanwege de regen en de laag hangende bewolking, maar vandaag met dit mooie weer hebben we een mooi uitzicht op de stad en omgeving. We kopen een kaartje … en ja als je een dagje ouder wordt biedt dat ook voordelen, zoals “ouwe lullen korting”. Daar maken we graag gebruik van. Van hier lopen we richting Canada Place, het centrum aan het water, waar veel toeristen zijn. Langs het kunststuk van Dali lopen we vervolgens richting bus om terug te gaan naar het hotel. In de bus betalen met creditcard, dat kan, maar nu even niet. De automaat geeft geen sjoege. De vriendelijke chauffeur knikt en duidt aan ga maar zitten. Prima. Eenmaal weer bij het hotel wordt de taxi gebeld, die ons naar de luchthaven zal brengen. Via Davie Street rijden we richting airport. Wim en ik hebben dezelfde gedachte. Even kijken op Davie Street 1160. We schieten beiden in de lach. Ja hoor op nr 1160, een nummer dat een paar deuren verder zit dan de bakkerij op nr 1160, zien we Moxie’s Grill & Bar. Als we gister nu maar even iets verder door waren gelopen, dan waren op de 2^e nr 1160 uitgekomen en hadden we bij Moxie’s kunnen eten. Nou ja, niets meer aan te doen. De rit naar de airport verloopt vlotjes. Daar aangekomen, taxi betalen. We hebben vooraf gecheckt of dat per creditcard betaald kan worden, maar de chauffeur wil alleen contact geld hebben. We hebben niet genoeg. We geven hem ons laatste Canadese flappen en daar moet ie ’t dan maar mee doen. Bij de incheckbalie lange rij, maar we hebben de tijd. Ook bij de security hééééle lange rij. Eenmaal overal doorheen gaan we bij één van de tentjes lunchen. Dan naar de gate. Heleboel mensen staan al zenuwachtig in de rij, maar er is nog niets aangekondigd m.b.t. boarden. Sterker nog, er blijkt wat vertraging te zijn en iedereen wordt verzocht te gaan zitten. Niet doen hoor … Uiteindelijk ruim 2 uur vertraging door een technisch mankement, dat eerst opgelost moet worden. Aan boord en eenmaal in de lucht blijkt het entertainmentsysteem het niet te doen. Dus geen film. Dat wordt slapen dan. We krijgen 2x eten tijdens de vlucht, maar tegen de tijd dat de kar eenmaal bij ons is (we zitten even voor het midden in het vliegtuig), is er alleen nog een lauwe vegetarisch hap en de andere keer een lauwe omelet. Service is op deze vlucht niet wat we van KLM gewend zijn. Zeer minimaal. Jammer. Eenmaal op Schiphol even de auto oppikken en dan Wim wegbrengen in Leiden. Daphne heeft voor een lekker aardbei gebakje gezorgd en nadat we ook Daisy nog even begroet hebben, rijden we richting huis. Morgen weer werken, dan is ’t over met de pret.

Het was weer een bijzondere reis. Op mij heeft de Hubbard Glacier de meeste indruk gemaakt. Ook de White Pass Treinreis was geweldig. Enfin, de hele reis was weer een feestje. Op naar de volgende…..

Dag 11 - 25 mei - Vancouver: Stanley Park wildlife & flowers

Bah, we hebben pech het regent behoorlijk en het ziet er niet naar uit, dat het gauw droog zal zijn. Nou ja, toch op pad natuurlijk. We beginnen de dag met een heerlijk ontbijtje in The Red Umbrella, een zaakje niet ver van ons hotel. Na het ontbijt regen het nog steeds en we gaan via een ommetje langs het water terug naar het hotel. Volgens de voorspelling zal het straks toch droog zijn. Aangezien we het plan hebben om naar Stanley Park te gaan, is het toch wel fijn als het stopt met regenen. Langs het water lopen we langs het Inukshuk Monument. Inukshuk = "in the likeliness of a human". Elke Inukshuk is uniek, omdat deze gemaakt wordt van de op dat moment beschikbare stenen/rotsblokjes en duidt een belangrijke locatie aan. Na een klein uurtje op de kamer lijkt de regen afgenomen en gaan we toch naar buiten. Ja, het druppelt nog wel een beetje, maar daar smelten we niet van. Stanley Park is enorm groot. We volgen eerst de borden naar de Totempalen. Onderweg komen we een groepje ganzen met kleintjes tegen. Zo schattig. Ook eekhoorns en bijzonder eenden kruisen ons pad. Dan mooi uitzicht op Vancouver vanaf de andere zijde van de rivier. En dan komen we aan bij de totempalen. Wouw. Mooi hoor. Een groep Chinezen is hier veel te nadrukkelijk aanwezig en we proberen deze een beetje te omzeilen. Inmiddels is het tijd voor een bakkie en de inwendige mens. Ik snak naar iets zoets. Heerlijk. Dan lopen we langs giga bomen naar Beaver Lake in het midden van het park. Het is hier super rustig. Veel waterlelies, rose, gele en witte. We komen weer wat eekhoorns en eenden tegen en dan loopt het inmiddels tegen het eind van de middag en lopen we via Lost Lake weer richting hotel. We hebben vandaag zo’n 20 km gelopen. Wim zegt, dat zijn voeten het nu welletjes vinden. Vreemd nietwaar? Al met al is het in de middag droog geweest en hebben we genoten van dit prachtige Park. Op Internet zoeken we een restaurantje op in de buurt en vinden Moxie’s Grill & Bar. Dat lokt ons wel. Het ligt op ca. 15 minuten loopafstand op 1160 Davie Street. Hup, daar gaan we naar toe. Oei, het gaat heuvel op gedurende 15 minuten. Na die 20 km lopen vandaag, valt dat een beetje tegen. Maar … het lijkt ons een leuke tent dus even doorzetten. Ja, daar zijn we bij nr 1170 .. nog een paar deuren verder … Hè, op nr 1160 zit een bakkerij. Dat is jammer, Moxie’s verdwenen dus. Dan maar weer terug richting hotel en gaan we naar de Cactus Club aan het water. Help, hier staat een gigantische rij en is het werkelijk overvol. Door alle wiet luchten heen, ja cannabis is legaal in Canada en daar maken een hoop mensen graag gebruik van, lopen we weer een stukje terug. Eenmaal “high” komen we aan bij een Italiaanse tent, waar we eerder langs gelopen zijn. Daar is plaats voor ons en het eten is er prima. Na het eten rustig terug wandelen naar het hotel en lekker naar bed.

Dag 10 - 24 mei - Aankomst Vancouver

Vroeg ontbijten. Om 8 uur moeten we de hut verlaten en verzamelen in de Cosmos Lounge om te wachten totdat we omgeroepen worden om van boord te mogen. Alles verloopt vlotjes. Douane controle stelt niks voor. Er staat duidelijk aangegeven, waar de taxi’s staan en dan op weg naar Hotel English Bay om de koffers te droppen. Helaas is het somber weer. We besluiten dus maar de Hop-on-hop-off bus te nemen. Deze stopt vlak bij ons hotel. We lopen langs de “A-maze-ing Laughter” – mannetjes. Grappig. Inmiddels regent het en ook de wind waait er vrolijk op los. Half open bus, dus we worden wel een beetje nat. Tot groot genoegen van Wim besluiten we eruit te gaan bij Chinatown.  De bus is behoorlijk vol en Wim zit naast een tientonner en kan zich bijna niet bewegen. Veel zwervers op straat in Chinatown. Triest. We lopen vanaf Chinatown naar Gastown en drinken onderweg een “lekker”(ja ook voor onze begrippen lekker) bakkie. Langs het beeld van Gassy Jack lopen we Water Street in. Het is een erg leuke gezellige wijk. We kijken wat rond nemen wat foto’s en lunchen in Gastown bij 131 Water Kitchen & Bar. Hele leuke tent. De mannen nemen een lokaal perzik biertje. Als Hans naar de wc moet, loopt hij ietsje verkeerd en belandt ie in de keuken. Nee joh, daar moet je niet zijn. Foutje. We lopen verder Water Street in en komen langs de Gastown Steam Clock. De enige stoomklok ter wereld. Leuk ding. Het begint weer wat te regenen en we gaan verder met hop-on-hop-off. Er zijn 2 routes. De Parkroute en de Cityroute. We doen eerst de gehele Parkroute en gaan dan over op de Cityroute. Aan het eind van de middag wordt het gelukkig droog. We checken in bij Hotel English Bay. Grote kamer met nog aparte slaapkamer. Geschikt voor totaal 5 personen. Prima voor ons dus. We hebben uitzicht op, hoe kan het ook anders, English Bay. Het is een eenvoudig hotel, maar bedden en badkamer zijn OK. Ligging is ook prima. We hebben ook een keuken … oeps pas op, hier niet te lang stilstaan, anders blijf je aan de vloer vastkleven. Gelukkig zijn we niet van plan om de keuken überhaupt te gebruiken. Tja, beetje gunstig gelegen hotel in Vancouver is schrikbarend prijzig. Een kamer in dit hotel kost voor ons 3-en voor 2 nachten net zoveel als in de meeste hotels een 2 personen per kamer per nacht. Aangezien we alleen van plan zijn hier te slapen, maakt het ons niet uit. Personeel is vriendelijk. Onze conclusie is wel: hotel is  toe aan opknapbeurtje. We zetten de koffers in de kamer en besluiten de laatste hop-on-hop-off bus te nemen naar Gastown, waar we willen eten. Oeps, dat wordt nog rennen. Gelukkig ziet de chauffeur ons aan komen sjezen en wacht even op ons. Dank u wel! Omdat de Parkroute en de Cityroute elkaar een beetje overlappen, gaan we voor de 4^e keer vandaag over dezelfde brug en door de wijk Granville. Mag de pret niet drukken. We gaan naar The Old Spaghetti Factory. Super leuk restaurant. Hebben we ooit in Toronto ook al eens gegeten en ja, dit blijkt van dezelfde keten te zijn. Half uurtje wachten voordat er een tafeltje vrij komt, maar die tijd brengen we door aan de bar. Het is het wachten dubbel en dwars waard. Heerlijk gegeten tegen een prima tarief. Terug naar het hotel besluiten we een taxi te nemen. Dat is hier zeer goed betaalbaar. Lange dag geweest, dus welterusten maar weer.

Uitzicht op Vancouver vanuit de Cosmos Lounge terwijl we wachten tot we van boord mogen.