Dag 12 - 26 mei - ochtend Vancouver en dan naar huis

Vandaag prachtig weer. We besluiten met de stadbus die valkbij ons hotel stopt naar het centrum/Gastown te gaan om daar in één van de leuke tentjes te ontbijten. Met een zonnetje ziet alles er zoveel vrolijker uit, zo ook Gastown. Op straat hoort iemand ons “breakfast”zeggen en hij wijst ons op een tent in een zijstraat. Volgens hem is daar het beste ontbijt. We volgen zijn advies op en komen in een superleuke tent terecht. The Revel Room. En ja het ontbijt is er verrukkelijk. Jammer, dat we deze tent niet eerder hebben ontdekt. ’s Avonds schijnt er een hele goede muzikant op de piano te spelen. Nou ja, misschien komen we ooit nog eens in Vancouver. Na deze geweldige ervaring struinen we nog wat rond in Gastown. Vandaar gaan we naar de Vancouver Look Out. Eerder had het geen zin om daar naar boven te gaan, vanwege de regen en de laag hangende bewolking, maar vandaag met dit mooie weer hebben we een mooi uitzicht op de stad en omgeving. We kopen een kaartje … en ja als je een dagje ouder wordt biedt dat ook voordelen, zoals “ouwe lullen korting”. Daar maken we graag gebruik van. Van hier lopen we richting Canada Place, het centrum aan het water, waar veel toeristen zijn. Langs het kunststuk van Dali lopen we vervolgens richting bus om terug te gaan naar het hotel. In de bus betalen met creditcard, dat kan, maar nu even niet. De automaat geeft geen sjoege. De vriendelijke chauffeur knikt en duidt aan ga maar zitten. Prima. Eenmaal weer bij het hotel wordt de taxi gebeld, die ons naar de luchthaven zal brengen. Via Davie Street rijden we richting airport. Wim en ik hebben dezelfde gedachte. Even kijken op Davie Street 1160. We schieten beiden in de lach. Ja hoor op nr 1160, een nummer dat een paar deuren verder zit dan de bakkerij op nr 1160, zien we Moxie’s Grill & Bar. Als we gister nu maar even iets verder door waren gelopen, dan waren op de 2^e nr 1160 uitgekomen en hadden we bij Moxie’s kunnen eten. Nou ja, niets meer aan te doen. De rit naar de airport verloopt vlotjes. Daar aangekomen, taxi betalen. We hebben vooraf gecheckt of dat per creditcard betaald kan worden, maar de chauffeur wil alleen contact geld hebben. We hebben niet genoeg. We geven hem ons laatste Canadese flappen en daar moet ie ’t dan maar mee doen. Bij de incheckbalie lange rij, maar we hebben de tijd. Ook bij de security hééééle lange rij. Eenmaal overal doorheen gaan we bij één van de tentjes lunchen. Dan naar de gate. Heleboel mensen staan al zenuwachtig in de rij, maar er is nog niets aangekondigd m.b.t. boarden. Sterker nog, er blijkt wat vertraging te zijn en iedereen wordt verzocht te gaan zitten. Niet doen hoor … Uiteindelijk ruim 2 uur vertraging door een technisch mankement, dat eerst opgelost moet worden. Aan boord en eenmaal in de lucht blijkt het entertainmentsysteem het niet te doen. Dus geen film. Dat wordt slapen dan. We krijgen 2x eten tijdens de vlucht, maar tegen de tijd dat de kar eenmaal bij ons is (we zitten even voor het midden in het vliegtuig), is er alleen nog een lauwe vegetarisch hap en de andere keer een lauwe omelet. Service is op deze vlucht niet wat we van KLM gewend zijn. Zeer minimaal. Jammer. Eenmaal op Schiphol even de auto oppikken en dan Wim wegbrengen in Leiden. Daphne heeft voor een lekker aardbei gebakje gezorgd en nadat we ook Daisy nog even begroet hebben, rijden we richting huis. Morgen weer werken, dan is ’t over met de pret.

Het was weer een bijzondere reis. Op mij heeft de Hubbard Glacier de meeste indruk gemaakt. Ook de White Pass Treinreis was geweldig. Enfin, de hele reis was weer een feestje. Op naar de volgende…..