10 augustus - het Louvre

 Vanmorgen is het Louvre aan de beurt. Je moet toch eigenlijk wel een keer in je leven de Mona Lisa en de Venus van Milo gezien hebben. Om 9 uur gaat de tent open. Kwart voor negen ... aanschuiven in de file. Er staat dus al een behoorlijke rij. We hebben wel vooraf kaartjes gekocht, maar bij het Louvre komt eerst de security en daarna pas de kaartjes toestand. Om klokslag 9 uur begint de rij te lopen. Het is goed georganiseerd en binnen 5 minuten zijn we binnen. Dan blijkt het voordeel van vooraf kaartjes kopen. Er zijn een stuk of 10 loketten voor kaartjes, maar die kunnen we dus voorbij lopen. We pakken een plattegrond en kunnen bij één van de 3 entrees zo naar binnen. Ook hier vragen we ons af of Japan misschien leeg is in deze tijd van het jaar. Mocht iemand de bewoners zoeken ... antwoord: ze zijn in Parijs. Het verbaast ons, dat je in het hele museum mag fotograferen (zonder flits). 

Ons 1e doel: Mona Lisa. Door vele, weer rijk gedecoreerde, gangen komen we uiteindelijk bij het schilderij uit, samen met ca. 20,000 andere mensen. Inmiddels doen wij ook of we Japanners zijn en met wat elleboog werk staan we al gauw een beetje vooraan. De foto wordt niet echt goed, want het schilderij hangt achter dik glas. Dan het volgende doel: Venus van Milo. Hier is het druk, maar iets rustiger dan bij Mona Lisa.

 Via zalen met klaurrijke schilderijen en via Oceanië gaan we richting Egypte.

 Dan komen we door zalen m.b.t. Louis XIV en XVI.

en dan komen wij bij de Hollandse meesters. Van de echt bekende schilderijen hangt hier een kopie. Slechst een enkel bekend schilderij is origineel.

Vanuit de vleugels kan je een blik werpen op de centrale hal.

Niet al te laat gaan we terug naar het appartement. Kunnen we nog even bakkie doen, voordat we naar het station gaan. We lopen via de klein Arc door de Tuileriëen, In de verte zien we de Eiffeltoren en recht vooruit in de verte naald van Place de la Concorde. Hiervandaan zien we ook de Rue d'Alger liggen, waar het appartement is. Het is een interessante afsluiting van ons tripje Parijs. We hebben veel gezien en gedaan.

9 augustus - het andere Montmartre

Zondag - rustdag. Tja daar werken we niet aan mee, maar we besluiten geen wekker te zetten en lekker uit te slapen. Om ca. 09.30 uur staan we op en we zien dat het 's nachts geregend heeft. Na het ontbijt gaan we om ca. 11.00 uur  richting Montmartre. We nemen de metro tot station Abbesses, het diepst gelegen metro station in Parijs! En dat ondervinden we aan den lijve. Er lijkt geen eind aan alle trappen te komen. Eenmaal buiten, lopen we via Place de Tertre toch eerst naar de Sacre Coeur. Druk druk druk natuurlijk. We gaan de kerk in, maar, hoe kan het ook anders op zondag, er is een dienst aan de gang. Toeristen mogen wel de kerk in, maar worden verzocht stil te zijn. Tja, bij Japanners staat het woord stil niet in het woordenboek. We gaan gauw weer naar buiten.                           

Ik heb een wandeling "het andere Montmartre" van internet geplukt. Lijkt ook wel weer aardig.
In elk geval laten we stroom toeristen weer achter ons. Hier en daar komen we er nog wel één tegen, maar geen massa's. We lopen door leuke oude rustige straatjes.

We komen langs café en cabaret Au Lapin Agile, waar schilders en dichters eind 19e begin 20e eeuw elkaar ontmoetten. Montmarte lag vroeger buiten de muren van Parijs en hier waren de belastingen lager. Voor de armlastige kunstenaars dus de ideale plek. Ook nu nog is er cabaret in het café, voornamelijk franse chansons.

We vervolgen de weg en op een hoek komen we La Maison Rose tegen, bekend van het schilderij van Maurice Utrillio. Ziet er echt knus uit.

Als we ons omdraaien en in de straat terugkijken, zien we in de verte de Sacre Coeur.

We lopen verder door de Allée des Brouillards, komen over een pleintje en steken over naar een parkje.

Hier staat het beeld van Saint Denis, met zijn hoofd in zijn handen. Volgens de legende werd hij hier onthoofd en liep hij daarna vergezeld van een engel met zijn hoofd in zijn handen 2 km verder naar de plek waar nu de kathedraal Saint-Denis staat.

Dan komen wij bij de Rue Junot. Halverwege is een zijstraatje, de Villa Léandre, een rustig landelijk straatje met schilderachtige huisjes met een voortuintje. Destijds werden de huizen bewoond door kunstenaars.
Ziet er echt schattig uit.

In de Rue Lepic zien we de molen Moulin de la Galette, gebouwd in 1640 en sinds 1860 een danshal. Hier kwamen schilders als Toulouse Lautrec, Van Gogh en Utrillo samen. De molen is door Renoir geschilderd.

We komen hier en daar langs leuke zijstraatjes.

In deze kunstenaarswijk zijn ook de paaltjes langs het voetpad beschilderd. Grappig.

Dan klopt er niets meer van de beschrijving van de route van de wandeling, die overigens bijna aan het eind is. We lopen door en vinden een leuk niet te druk restaurantje, waar we van een heerlijke lunch genieten.
We besluiten niet met de metro terug te gaan, maar te gaan lopen. Via de Rue Pigalle

komen we bij de kerk Ste Trinité. Ziet er groots maar vies uit. Laten we rechts liggen en we lopen door.

Dan komen we bij de Opéra. Die hebben we al meerder malen gezien, maar altijd alleen van buiten. We besluiten nu ook eens naar binnen te gaan.

Zeer de moeite waard. Wat een pracht en praal. Overweldigend.
Dan kopen we een stokbrood met wat kaasjes en gaan terug naar het appartement. Vandaag gaan we de champagne, die Fabrice voor ons heeft klaargezet, soldaat maken met lekker stokbrood met kaas erbij. Slaan we verder het diner vandaag over. Het was weer een heerlijke dag. Jammer, dat het zonnetje zich pas om een uur of 6 laat zien. Maar de temperatuur is prima. Dus niets te klagen.

8 augustus Wandelingetje

We gaan eerst naar de Notre Dame, want we willen nog steeds een keer naar boven. Ook deze keer poging weer mislukt. Volgens gegevens gaat t om 9 uur open. Komen we aan bij Notre Dame, zien we een niet al te lange rij. Mooi denken we ... maar .. er hangt een bord dat tijdelijk de openingstijd is gewijzigd naar 10 uur. Dat houdt in een extra uur wachten plus het rijtje dat er al voor ons is. We schuiven deze trip dus maar weer door naar een volgende keer. We gaan nog wel even de Notre Dame in. Er staan uiteraard borden "stilte", maar met name de Japanners zijn zeer nadrukkelijk en luidruchtig aanwezig.

Na ons bezoek aan de Notre Dame pakken we de metro naar Saint-Germain-des-Prés. Ik heb van internet een wandeling geplukt, die zeer de moeite waard lijkt. We lopen een stukje over de zeer drukke Blvd Saint-Germain en lopen dan door de Cour de Commerce St-André. In dit straatje woonde Joseph-Ignace Guillotin. Ook is hier het oudste café van Parijs te vinden, Café Le Procope. Balzac, Victor Hugo, Napoleon, Robespierre en vele andere bekenden waren hier stamgasten. In de etalage handen portretten van beroemdheden.

Dan straatje in, straatje uit en komen we in de Passage Dauphiné. Weer een oase van rust.

In de Rue Mazarin stoppen we voor een overheerlijk bakje koffie op een echt Parijs' terrasje.

Na de koffie vervolgen we de weg en kijken tegen de Bibliothèque Mazarin aan.

We lopen door de iets drukkere Rue de Seine, maar gelukkig geen massa toerisme.

We lopen door de Rue Canettes. Een leuk straaje met gezellige cafés en restaurantjes. Hier is ook één van de oudste bierbrouwerijen van Parijs, O'Neill. Achter de tafeltjes zie je de brouwerij staan.

O'Neill

We komen uit bj de kerk Saint-Sulpice. In deze kerk staat een Obelisk, zeer ongebruikelijk voor een kerk.
Ook is hier het grootste orgel van Frankrijk met maar liefst 6588 orgelpijpen. Ondanks dat we besloten hebben geen kerk meer in te gaan (we hebben het Pantheon en de Sacre Coeur nog voor de boeg), is dit toch wel de moeite waard om even te kijken. De kerk heeft bij het grote publiek bekendheid gekregen door de Da Vinci Code van Dan Brown.

Via de Rue Férau komen we uit bij de Jardin de Luxembourg.

 

Maria de Medici heeft het bestaande Hôtel laten ombouwen tot paleis, omgeven door een mooie tuin. In de 2e Wereldoorlog diende dit als onderkomen van de Luftwaffe.

We verlaten de Jardin de Luxembourg en na even komen we uit bij het Panthéon. Van 1757 tot 1791 wordt het omgebouwd naar de huidige vorm. Als het gebouw in 1791 eindelijk klaar is, na veel problemen zoals geldgebrek, verzakkende funderingen en scheurende muren, is inmiddelste de Revolutie in volle gang. In het Panthéon hebben vele grote namen hun laatste rustplaats, o,a, Voltaire, Victor Hugo, Emile Zola, Rousseau, Braille.

Na het Panthéon komen we bij de kerk St-Etienne-du-Mont. Schijnt ook weer prachtig te zijn van binnen, maar die slaan we over.

Dan komen we even verderop langs de Sorbonne, de oudste universiteit van Europa. Met uitzondering van de kapel van Richelieu zijn alle gebouwen gesloopt. De huidige gebouwen dateren van eind 19e eeuw.

We steken over naar Place Paul Painlevé. Hier is Hôtel Cluny, 15e eeuw. Tegenwoordig is het een museum.
We nemen een kijkje op de binnenplaats en lopen dan weer verder.

Via via komen we uit bij het parkje Square René Viviani. Hier ligt een klein, naar zeggen bijzonder fraai, kerkje. Vanuit het parkje heb je een mooi uitzicht op de Notre Dame en de boekenstalletjes langs de Seine.

De wandeling eindigt aan het eind van de drukke toeristische Rue Bûcherie.
Deze wandeling is volgens de beschrijving ca. 5 km. Wij hebben wel het idee dat we iets meer gelopen hebben. Het is een wandeling die zeer de moeite waard is.
We willen vandaag ook naar de Catacomben. Dus we pakken de metro. Eenmaal daar aangekomen, blijkt de wachttijd nog langer dan bij Versailles. Na het wandelingetje wat ik had uitgezocht en waar we van hebben genoten, hebben we geen zin om nog een heeeeele tijd in de rij te staan. Bewaren we dus ook maar voor een volgende keer. We vinden het wel leuk om nog een blik op de Eiffeltoren te werpen en pakken dus de metro die kant op.. Tja hier is de massa toeristen dus weer volop aanwezig.

Toch leuk om nog even gezien te hebben. We lopen in de richting van de :École Militaire en pakken daar de metro naar huis. Eenmaal in het appartement aangekomen hebben we het gevoel, dat onze benen ons achterna gegooid worden. Volgens de navigatie van Hans hebben we vandaag al met al ca. 20 km gelopen. Niet zo gek dus, dat gevoel. Enfin lekker even een douche nemen, even onderuit zitten en dan is het weer tijd om te eten. We gaan toch maar weer naar Gambino's. Het is zo'n gezellige zaak met heel vriendelijke bediening, heerlijk eten en niet te vergeten prima betaalbaar, zeker voor Parijse begrippen.