Vroeg op, want we willen niet te laat bij het Kasteel van Versailles aankomen. Per SNCF trein is het 't snelst, maar op internet hebben we gezien dat i.v.m. werkzaamheden de treinen onregelmatig of soms niet rijden. We besluiten per RER te gaan. Is ook een goede verbinding. Tja... normaal gesproken wel, maar als we bij het RER station wat het dichtstbij is aankomen en kaartjes voor Versailles kopen krijgen we te horen, dat we eerst per metro weer naar een ander station moeten om vandaar per RER te reizen. Er wordt namelijk aan het spoor gewerkt. Enfin, met ons vele vele andere mensen die naar Versailles willen en nu allemaal vanaf station Javel moeten reizen. Gelukkig zijn er extra lange treinen ingezet. Om de reis wat te veraangenamen, is er life muziek aan boord. Super toeristisch maar wel grappig. Het zijn 2 vrolijke vriendelijke kerels.
Uiteindelijk komen we een uur later dan gepland in Versailles aan.We zien de massa mensen en dan is het aanschuiven in de rij.
Het lijkt wel een rij bij de leukste achtbaan van het pretpark, maar er valt niets te lachen! Ha Ha ... er staan geen bordje bij hoe lang de wachttijd is.Er blijken hier heel wat blikken Amerikanen en Japanners te zijn opengetrokken. Iets achter ons staan een Japanse die aan één stuk door ratelt. Ze moet op Duracel batterijen lopen, want er komt geen eind aan. Na ruim een uur kunnen we eindelijk naar binnen. Ja je raadt het al, dat wordt schuifelen en sjokken door het kasteel. Wel mooi en indrukwekkend, maar veel te druk.
Hier en daar hebben we al een blik op de tuin. Tjonge wat een lap grond is dat zeg.
We grappen erover dat Louis tegen Marie 's morgens zei: ik maak even een ommetje door de tuin en dan 's avonds pas weer terugkwam. Eenmaal door het eerste gedeelte van het paleis komen we weer buiten. Iedereen loopt door naar de tuin, maar wij zien nog een een ingang.
Dat blijken de vertrekken van de dames te zijn. Veel meer de moeite waard, dan de zalen in het kasteel en een stuk rustiger.
Dan gaan ook wij de tuin in. Giga groot!
We besluiten om het water heen te gaan lopen. Je kan elektrische karretjes of fietsen huren, maar wij stoere Hollanders gaan natuurlijk lopen. Als we eenmaal op ca, 1/3 zijn, begrijpen we het nut van de karretjes en de fietsen. Wat je vanaf het begin namelijk niet goed ziet, is dat er af en toe nog een omweg gemaakt moet worden. Maar nogmaals wij stoere Hollanders lopen!! Op het verste punt is het kasteel nauwelijks meer te zien.
Eén ding is duidelijk de Franse Koningen hadden last van grootheidswaanzin in het kwadraat !
We hebben er geen spijt van, maar als we eenmaal weer in de RER terug naar Parijs zitten, voelen we toch onze voeten wel. Heerlijk in bad om even te ontspannen en we kunnen er weer tegen. Dan is het alweer tjd om te gaan eten. Deze keer op het terras van Fuxia.
vond dit zelf ook een prachtig paleis!
BeantwoordenVerwijderen