Een beetje bewolkt. Op naar het mooie station. Even in het Mongools vragen op welk perron de trein stopt, want hier staan geen borden, waarop dat is aangegeven. Op perron 1 komt de trein al aanrijden. Het lijkt een vrij nieuwe trein, wel met diesel locomotief. Er gaan geen deuren open en de trein is geheel leeg. Er komt een conductrice langs en die geeft aan, dat we erin kunnen. Ja, hoe dan? Deur is nog dicht en trap nog ingetrokken. We zien anderen zelf de deur open doen, dus wij volgen dat voorbeeld. Hans doet deur open en onderzoekt hoe de trap naar voren komt. Ja, gelukt. Hup erin. Binnen worden we door de Chinese provodnik opgevangen en hup er weer uit. Natuurlijk is ’t geen zelfbediening. Konden we ons ook al niet voorstellen. Ha ha. Even wachten op het perron en dan legaal naar binnen. Terwijl we op het perron wachten, komen we onze Amerikaanse vriend weer tegen. Onderweg van Perm naar Irkutsk hadden we op een tussenstation al eens met hem staan praten en ook bij het beeld van Genghis Khan kwamen we hem tegen. Tja, dat heb je op deze treinreis. Van tijd tot tijd kom je weer een bekend gezicht tegen. De 1e klasse in deze trein is weer een heel ander verhaal. Twee bedden boven elkaar, een fauteuil, een eigen stopcontact, een grote thermoskan heet water en een toilet met wastafeltje en douche delen met de coupé ernaast. En … heeeele schone ramen. Goed voor de foto’s. om 06.30 uur rijdt de trein weg. Eerst een vlak gedeelte en dan gaat de trein over een bochtig traject langzaam wat omhoog. Een uitgestrekt landschap wat uiteindelijk overgaat in de Gobi woestijn. Het is hier enkel spoor met af en toe een “passeerspoor”. Regelmatig zien we een kadaver van een koe o.d. liggen. Daar zien we ineens 3 vogels, soort emoe? De 1e stop is bij Choyr. We vinden het verbazend, dat in dit schijnbaar compleet verlaten landschap zoveel plastic flessen langs het spoor liggen. Regelmatig zien we groepjes paarden en af en toe een paar kamelen. Er zijn hier ook kolenafgravingen langs de route. Grappig, op de meest verlaten plekken staat een man langs ’t spoor met in zijn hand een stok omhoog. Waarschijnlijk om aan te geven “groen of rood licht” ? In de loop van de middag rijden we dan door de Gobi woestijn. Ja, zo stellen we ons een woestijn voor. Eindeloze zandvlaktes en zandduinen. Wel hier en daar nog wat begroeiing. Daar komen de in te vullen douaneformulieren weer. Gelukkig deze keer wel Engelse ondertiteling. Wel liefst 3 stuks p.p. Een hele administratie! Dan rijden we ineens weer door gedeelten met groene vlaktes. We zien af en toe weer wat koeien, paarden, kamelen en roofvogels. Aankomst bij station Zamin Ude, waar de Mongoolse douane aan boord komt. De stop duurt ruim 2 uur. Vervolgens op naar de Chinese grenscontrole. Eerst de douane aan boord, vriendelijke lui. Vervolgens gaat de trein naar een grote hangar. Alle wagons worden losgekoppeld en met een soort hydraulische krik omhoog gekrikt. De wielen worden vervangen. China heeft een ander spoorbreedte dan Mongolië. Al die tijd mogen we de trein niet uit, maar vanuit de trein kunnen we goed zien wat er allemaal gebeurt. Heel Bijzonder. Inmiddels is het al middernacht en moeten we toch maar eens naar bed als we nog iets willen slapen. Om 6 uur morgenochtend moeten we in Jining (China) eruit. We lopen ook tegen het probleem aan, dat we zo langzamerhand toch wel moeten plassen. Sinds ca. 18.00 uur zijn de wc’s afgesloten en die gaan pas weer open als de trein eenmaal weer gaat rijden. Op de paklijst voor deze reis stond ook een “plastuit”. Wat moeten we daar nou mee, hebben we gedacht, maar toch wel aangeschaft voor een heel klein bedragje. En ja, nu komt ie dan toch van pas. Leeg flesje erbij en dankbaar maken we gebruik van dit handige hulpmiddeltje. We lachen ons suf terwijl we het flesje vullen. Tssss. Maakt niet uit, wij kunnen lekker naar bed. Dan worden we ineens weer wakker en hevig door elkaar geschud. Ze zijn de wagons weer aan elkaar aan ’t koppelen. Even later gaat de trein rijden en we vallen weer in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten