Onze zeer vriendelijke lieve gids hier in Datong loopt helemaal mee tot aan de wagon waarin wij gereserveerde Soft Seats hebben. Ton en Ria hebben dezelfde trein naar Beijing en hun zitplaatsen zijn vlakbij die van ons. En alweer op tijd vertrekt de trein. De wagon is bijna helemaal vol. Joepie! Gerochel, genies, gehoest, geschreeuw naar elkaar, gesmak van degenen die zitten te eten, herrie van telefoons en andere apparaten, gerook op het tussenbalkon en geen deuren die dicht kunnen. Welkom in de lokale trein van Datong naar Beijing de komende 6 uur. We hebben de zon aan onze kant, dus foto’s maken vanachter het raam wordt moeilijk. Regelmatig loopt de conductrice iets door de wagon te schreeuwen. Geen idee waar ze het over heeft. Na ca. 1½ uur zien we links een stuk van de muur in de bergen. Wij zitten rechts, dus geen foto. Ik waag me toch even in ’t rokershol en doe een poging de muur te fotograferen. Wij hebben Soft Seats in deze trein, maar onze billen denken daar heel anders over. Deze 6 uur durende treinrit blijkt uiteindelijk veel vermoeiender dan de 3 dagen en 3 nachten achter elkaar in de trein van Perm naar Irkutsk. Na ruim 4 uur treinen gaan we door de bergen en door veel tunnels. Mooie rit. Dan zien we Beijing. Nog een half uurtje en dan komen we aan op het station. Dit onderdeel van de reis is ook weer heel speciaal. Hoort erbij en hadden we niet willen missen. Op het grote plein treffen we onze man van het transfer. Deze gids/begeleider neemt ’t rit aan. Racen naar de auto. Pffff we lopen er in ons eigen tempo achteraan. Ja ja, we komen eraan … In de auto vertelt de gids alvast, dat we zaterdag om 07.20 uur “seventwenty” worden opgehaald om naar de luchthaven te worden gebracht. En morgen om seventwenty hebben we de stadstour. Nee, we hebben geen stadstour, maar wel een tour naar De Muur en de Dingling Tomb. Oh, ok, dan komt de bus jullie morgen om seventwenty afhalen. Nee, geen bus, we hebben een private tour. Na veel kreten “seventwenty” komen we er dan toch uit. Morgen 07.30 privé tour naar De Muur en Dingling Tomb. Ja, ok en dan de dag daarna om seventwenty de stadstour … neeeeee we hebben geen stadstour !! Oh, ok geen city tour. Ha ha, wat een mop. Ons Chinees is natuurlijk niet meer wat ’t is geweest, maar zijn Engels is al helemaal niet meer wat ’t misschien ooit geweest is. Al gauw komen we aan in Hotel King Parkview. Wij krijgen kamer 106. Die kant op. Ja, daar zien we de lift. Druk op 1. Hè ? er gebeurt niets. Nog maar eens drukken op 1. Weer niets. Dan dringt ’t tot ons door. Sukkels die we zijn. We zijn hier al op de 1e etage. Dus lift weer uit, iets verder doorlopen, hoekje om en daar is onze kamer. Bagage droppen, even bijkomen en op pad. Omgeving verkennen. Het hotel ligt op 5 minuten loopafstand van de Verboden Stad. We lopen om de muren heen en komen uit op het gigantische Tiananmenplein. Langs de andere zijde van de Verboden Stad lopen we weer terug. Een behoorlijk stuk gelopen al met al. Inmiddels is het etenstijd. We duiken een klein tentje in en eten Peking Eend MET stokjes. Geen probleem. Gaat prima. Eten is lekker. Daarna terug naar het hotel. Douchen en naar Bed. Daar gaat de telefoon. De gids die ons de volgende dag naar De Muur begeleidt, kondigt aan om 8 uur (zoals ook op ons oorspronkelijke reisschema staat) op ons te wachten bij de receptie. Goed geregeld dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten