Dag 15. Donderdag 15 juni

Om 10.00 uur staat onze paardrijtocht op ’t programma. Spannend. Hans nog nooit op een paard gezeten, dus we hebben een rustig gehoorzaam paardje gevraagd. Onze “horseman” houdt voor de zekerheid Hans’ paard aan de lijn. Gaat prima. “Horseman” spreekt helaas alleen Mongools. De tocht begint wat saai, langs de weg, maar dan slaan we af richting Turtle Rock en Temple Rock en gaan we meer door het veld en de bossen. Veel roofvogels gezien onderweg. Een mooie tocht, zeker het 2^e gedeelte. Eenmaal weer in ’t kamp even handen wassen en dan lunchen. Lunchen? … Er is helemaal niemand en er is ook niet op ons gerekend. Men dacht dat we al weer vertrokken waren. Nee dus … maar … ga lekker zitten en over een half uurtje is de lunch klaar. Prima, we zijn wel toe aan even rustig zitten. Voorgerecht en soep zijn heerlijk, maar het is duidelijk dat er niet op ons gerekend is. Hoofdgerecht is de inhoud van de soep zonder vocht. “Gedroogde soep” zo gezegd. Ha Ha. We maken ons er verder niet druk om. We zitten even lekker rustig. ’s Middags weer lekker lui. Nog een ommetje en daar blijft ’t bij.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag 14. Woensdag 14 juni

Heerlijk geslapen. Koelt hier ’s nachts lekker af. Geen muggen! Er zijn douches die het een beetje doen, dus lekker fris aan ’t goede ontbijt. Van de mensen waar we gisteren mee hebben zitten kletsen blijven alleen Monse en Sjoerd nog in het kamp. De rest reist vandaag alweer verder. De temperatuur is nu nog prima, niet al te warm. Zonnig en af en toe een wolkje. Om 09.45 uur is de chauffeur er en kan onze jeeptocht beginnen. Monse en Sjoerd hebben ook een jeeptocht geboekt en de 2 jeeps gaan samen op pad. We stoppen om een blik te werpen op een uitstekende rots, die op een persoon lijkt. Dan verder door het ruige landschap. Het is een gehops van jewelste dwars door het veld en door riviertjes. Vervolgens een stop bij een kleine stoepa en een vereringsplaats voor een overleden paard. Een steen op de vereringsplaats gooien en er dan 3x omheen lopen brengt geluk, zegt men. Dan een stop bij een zeer gastvrije Nomaden familie. De gids van Mons en Sjoerd gaat vragen of we de tent binnen mogen komen. Geen probleem, altijd welkom. Het is de gewoonte, dat bij binnenkomst het bezoek aan de linkerkant blijft en de familie aan de rechterkant. We krijgen melkthee en kleine broodjes. Smaakt goed. Verderop staan wat kalfjes. Tijd om weer verder te gaan. Even later kunnen we in de verte het beeld van Genghis Khan al zien en we hopsen verder richting Genghis Khan. Wat een gigantisch beeld: Genghis Khan op een paard en dat midden in dit ruige landschap. Onder het beeld is een klein museum. Daar kijken we wat rond en gaan dan naar boven. Je kan tot op de kop van het paard komen. Als je je dan omdraait, kijk je tegen het enorme hoofd van Genghis Khan aan. Indrukwekkend, maar wel gek zo’n groot roestvrij stalen beeld midden in dit landschap. Vlakbij zijn ook nog beelden van krijgers te paard. Alle krijgers hebben een verschillende indrukwekkende kop. Dan is het alweer tijd om terug te gaan naar het kamp. Na een kleine 5 uur eindigt onze geweldige jeeptocht in dit uitgestrekte landschap. De lunch van 12.30 uur hebben we gemist, maar er is doorgegeven dat de tocht wat uitliep en we kunnen alsnog lunchen. Zijn we ook wel aan toe. Gelijk wordt er gevraagd hoe laat we ’s avonds willen eten. Normaal is dat 18.00 uur, maar vandaag lijkt ons 19.30 een betere tijd en dat is OK. De rest van de middag weer lekker lui. O ja, we horen hier constant heel luid een koekoek! En regelmatig vliegen er roofvogels over. Vlakbij onze Yurt is een hol met grondeekhoorntjes. Zo schattig! De zon zakt weg achter de bergen, maar het blijft toch nog vrij lang licht. Vanavond blijft het helder. Wekker zetten dus om de prachtige sterrenhemel te kunnen zien. Na het eten nog even wat mijmeren op ’t stoepje voor de Yurt en genieten van de ongelooflijke stilte. Af en toe de koekoek in de verte. Er is nog een pools stel aangekomen en dus zijn er vanavond maar 6 gasten totaal in ons kamp. Als ’s nachts de wekker gaat: op naar de sterren. Ja, veel sterren, maar doordat er lantaarns in het kamp branden is het niet op de foto te zetten.

Dag 13. Dinsdag 13 juni

Kort, maar heerlijk geslapen. Om 06.30 komen we aan in Ulaanbaatar en ook hier staat onze chauffeur alweer op ons te wachten. Op naar Terlj National Park. Mooi weer, zonnetje schijnt. De stad uit is het een goed onderhouden weg, maar eenmaal voorbij de rand van de stad wordt de weg slechter dan slecht. Af en toe is er nog een goed stukje, maar verder is het hobbelen.. Ondanks dat er rechts gereden wordt, zit het stuur in de meeste Japanse merken auto aan de rechter kant. Lastig met inhalen. Tja vinden wij … hier doen ze maar wat met autorijden, dus maakt ’t toch niet uit waar het stuur zit. Bij aankomst in het kamp krijgen we een Yurt toegewezen. Ziet er prima uit, ook de bedden. Au, Hans kijk uit voor je hoofd, de ingang is laag.. Binnen in de Yurt kan je goed staan, Het is nog vroeg, dus we gaan eerst maar eens ontbijten. Aanschuiven aan een lange tafel. Hé, daar zijn Monse en Sjoerd en onze Belgische vrienden ook weer. Na het ontbijt gaan we een stuk lopen. Mooi en rustig hier. Heel vlakbij zien we een prachtige specht en ook een soort grondeekhoorntjes. Eenmaal terug in het kamp gaan we in het prieel zitten. Al gauw komen er meer mensen bij en zitten we gezellig te kletsen.  Lunchtijd: eten wat de pot schaft. Niks mis mee. Natuurlijk een Mongools biertje erbij. Vanmiddag lekker lui, we hebben hier 3 nachten dus nog alle tijd voor actie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag 12. maandag 12 juni

We kunnen al heel vroeg uitgebreid ontbijten. Gelukkig maar, want om 06.45 worden we door Anatolie opgehaald en naar het station gebracht. Trein vertrekt weer precies op tijd. Deze keer hebben we een 1^e klasse coupé. Is inderdaad luxer dan 2^e klasse, maar scheelt niet zoveel. Al gauw hebben we ons geïnstalleerd. Klaar voor de dag- en nachtrit. Het is prachtig weer vandaag. We rijden het 1^e stuk door een heuvelig landschap met veel bomen en riviertjes, die waarschijnlijk allemaal bij het Baikal meer, waar we nu omheen rijden, uitkomen. De meeste mensen in deze 1^e klasse wagon houden de deur van hun coupé dicht. Lekker rustig. Wij genieten in elk geval van het uitzicht aan 2 kanten van de trein. De trein rijdt eerst langzaam omhoog om vervolgens langs een bochtig traject weer af te dalen. Wanneer we uit een tunnel komen hebben we prachtig uitzicht op het Baikal meer. Door het mooie weer/de zon hangt er een nevel over het meer heen. Op 5380 km zien we in de verte rechts bergen met sneeuw. We rijden over de brug over de Selenga rivier. Vandaag is de 1^e en achteraf blijkt ook de enige stop om ca. 15.00 in Ulan Ude. We kopen iets lekkers voor een verlate lunch. Als we weer in de trein zitten zien we een ambulance het perron oprijden. Bij een EHBO post op het station wordt iemand opgehaald. Hier in Ulan Ude wordt ook weer een andere locomotief voor de trein geplaatst, een diesel. Al snel verandert het landschap. Nu glooiende hellingen en langzaam wordt het kaler. Voorbij Goose Lake, waar het landschap weer wat vriendelijk wordt en dan nog zo’n 20 km tot Naushi, de Russische grens met Mongolië. Bij een rivier zien we een groep wilde paarden staan. Bij Naushi komt de douane aan boord. Zeer grondige paspoort controle. Ook wordt de coupé goed doorzocht, banken omhoog, bagageruimte bovenin moet leeg en alles wordt met een zaklamp beschenen. Klaar. Denken we. Alles weer terug in het bagagevak. Dan komt er weer iemand. Hans moet opstaan. Weer bank omhoog. Rugzak openmaken en hé, wat is dat aan de zijkant? Oh ok het is maar een flesje water. Ik wil ook al op gaan staan en rugzak open maken, maar nee, dat hoeft niet. Voor mij geen extra controle. Klaar dus. Oh nee, daar komen de snuffelhonden nog. Uiteraard lopen die bij ons voorbij. Dan wel klaar, Na 2½ uur oponthoud bij de douane gaat de rit om 21.45 uur weer langzaam verder. Klein half uurtje later stoppen we en krijgen we de Mongoolse douane over de vloer. Hup, weg paspoorten, ingenomen. We krijgen een formulier, dat we moeten invullen. Ja, ook paspoortnummer invullen … ha ha … die zijn net ingenomen. Dan komt er weer iemand formuliertjes uitdelen. Jawel, alle vragen in het Mongools (Engelse formulieren zijn op). Daar kunnen we natuurlijk niets van maken Met hulp vullen we wat in en op 4 vragen antwoorden we “nee”. Geen idee wat er gevraagd wordt. Geduldig helpt onze provodnik bij elke coupé. Wat een werkverschaffing … of zijn wij hier de 1^e toeristen. Kunnen we ons niet voorstellen natuurlijk. Ah, daar komt onze provodnik al terug met de paspoorten. We blijken ook iets niet goed te hebben ingevuld op het formulier. Verbazend toch? Handtekening staat op de verkeerde plek. Dan moet er nog iets ingevuld worden … pas als de provodnik “happy birthday” zegt begrijpen we dat daar onze geboortedata moeten komen. De provodnik maakt ons duidelijk dat we formulieren goed bij de paspoorten moeten bewaren. Vervolgens moeten we zelf voor de zekerheid checken of de douane een stempel bij het visum heeft gezet. Klaar voor vertrek … om 24.15 uur gaat de trein weer rijden.