We kunnen al
heel vroeg uitgebreid ontbijten. Gelukkig maar, want om 06.45 worden we door
Anatolie opgehaald en naar het station gebracht. Trein vertrekt weer precies op
tijd. Deze keer hebben we een 1e klasse coupé. Is inderdaad luxer
dan 2e klasse, maar scheelt niet zoveel. Al gauw hebben we ons
geïnstalleerd. Klaar voor de dag- en nachtrit. Het is prachtig weer vandaag. We
rijden het 1e stuk door een heuvelig landschap met veel bomen en
riviertjes, die waarschijnlijk allemaal bij het Baikal meer, waar we nu omheen
rijden, uitkomen. De meeste mensen in deze 1e klasse wagon houden de
deur van hun coupé dicht. Lekker rustig. Wij genieten in elk geval van het
uitzicht aan 2 kanten van de trein. De trein rijdt eerst langzaam omhoog om
vervolgens langs een bochtig traject weer af te dalen. Wanneer we uit een
tunnel komen hebben we prachtig uitzicht op het Baikal meer. Door het mooie
weer/de zon hangt er een nevel over het meer heen. Op 5380 km zien we in de verte
rechts bergen met sneeuw. We rijden over de brug over de Selenga rivier.
Vandaag is de 1e en achteraf blijkt ook de enige stop om ca. 15.00
in Ulan Ude. We kopen iets lekkers voor een verlate lunch. Als we weer in de
trein zitten zien we een ambulance het perron oprijden. Bij een EHBO post op
het station wordt iemand opgehaald. Hier in Ulan Ude wordt ook weer een andere
locomotief voor de trein geplaatst, een diesel. Al snel verandert het
landschap. Nu glooiende hellingen en langzaam wordt het kaler. Voorbij Goose
Lake, waar het landschap weer wat vriendelijk wordt en dan nog zo’n 20 km tot
Naushi, de Russische grens met Mongolië. Bij een rivier zien we een groep wilde
paarden staan. Bij Naushi komt de douane aan boord. Zeer grondige paspoort
controle. Ook wordt de coupé goed doorzocht, banken omhoog, bagageruimte
bovenin moet leeg en alles wordt met een zaklamp beschenen. Klaar. Denken we.
Alles weer terug in het bagagevak. Dan komt er weer iemand. Hans moet opstaan.
Weer bank omhoog. Rugzak openmaken en hé, wat is dat aan de zijkant? Oh ok het
is maar een flesje water. Ik wil ook al op gaan staan en rugzak open maken,
maar nee, dat hoeft niet. Voor mij geen extra controle. Klaar dus. Oh nee, daar
komen de snuffelhonden nog. Uiteraard lopen die bij ons voorbij. Dan wel klaar,
Na 2½ uur oponthoud bij de douane gaat de rit om 21.45 uur weer langzaam
verder. Klein half uurtje later stoppen we en krijgen we de Mongoolse douane
over de vloer. Hup, weg paspoorten, ingenomen. We krijgen een formulier, dat we
moeten invullen. Ja, ook paspoortnummer invullen … ha ha … die zijn net
ingenomen. Dan komt er weer iemand formuliertjes uitdelen. Jawel, alle vragen in
het Mongools (Engelse formulieren zijn op). Daar kunnen we natuurlijk niets van
maken Met hulp vullen we wat in en op 4 vragen antwoorden we “nee”. Geen idee
wat er gevraagd wordt. Geduldig helpt onze provodnik bij elke coupé. Wat een
werkverschaffing … of zijn wij hier de 1e toeristen. Kunnen we ons
niet voorstellen natuurlijk. Ah, daar komt onze provodnik al terug met de
paspoorten. We blijken ook iets niet goed te hebben ingevuld op het formulier.
Verbazend toch? Handtekening staat op de verkeerde plek. Dan moet er nog iets
ingevuld worden … pas als de provodnik “happy birthday” zegt begrijpen we dat
daar onze geboortedata moeten komen. De provodnik maakt ons duidelijk dat we
formulieren goed bij de paspoorten moeten bewaren. Vervolgens moeten we zelf
voor de zekerheid checken of de douane een stempel bij het visum heeft gezet.
Klaar voor vertrek … om 24.15 uur gaat de trein weer rijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten